Samorząd uczniowski

       Kiedy się zatrzymujemy, zostajemy w tyle -

                           rozmowa z Panią Kingą Pawłowską

 

SU- Od czego zaczęła się Pani przygoda z pracą w szkole?

Kinga Pawłowska – Już jako uczennica szkoły podstawowej włączałam się w różne akcje, projekty, wolontariaty. Poznałam wielu nauczycieli, dyrektorów i pracowników oświaty.
I tak 11 lat temu w mojej rodzinnej miejscowości – Kruszwicy- otrzymałam propozycję pracy
w Przedszkolu Samorządowym nr 3 im. Ewy Lewańskiej na stanowisku pomocy nauczyciela.  

Postanowiłam spróbować. Chociaż wtedy bardziej myślałam o turystyce, a dokładniej ekscytowała mnie praca pilota wycieczek. Miałam bzika na punkcie piętrowych autobusów.

Pierwsze tygodnie pracy w przedszkolu poświęciłam na obserwację. Miałam okazję przyjrzeć się pracy nauczyciela „od kuchni”. Nauczyciele, widząc moją ciekawość
i podekscytowanie,  wielokrotnie dawali mi możliwość przeprowadzenia zabawy czy dowolnej aktywności.  Tak minęło kilka miesięcy, które skłoniły mnie do aplikowania na studia pedagogiczne z myślą, że za kilka lat i ja zostanę nauczycielem.

SU- Co Pani uważa za najtrudniejsze w zawodzie nauczyciela?

Kinga Pawłowska- Hmm... Najtrudniejsze jest to, że nauczyciele muszą w bardzo szybkim tempie dostosować się do zmian. A te, jak wiadomo, nadchodzą w piorunującym tempie. Ciężko to wypośrodkować. Brakuje takiej równowagi, bo gdy wybiegamy za bardzo wprzód za zmianą, zapominamy o tym, co było, jakie było i co ważne,
a kiedy zatrzymujemy się na chwilę, zostajemy w tyle i nie nadążamy za wszystkim dookoła...

SU- Co Pani zdaniem jest najważniejsze , by móc zrealizować swoje marzenia ? Co by Pani poradziła swym uczniom w tej kwestii?

Kinga Pawłowska- Dobre, choć trudne dla mnie pytanie. Jednak moim zdaniem, by móc realizować swoje marzenia należy nawiązywać nowe przyjaźnie oraz zaakceptować samego siebie – co jest wyzwaniem. Należy także nauczyć się przyjmować i okazywać pomoc. Nie od dziś wiemy, że łatwiej jest coś zrealizować, kiedy ma się wokół siebie rodzinę, znajomych i przyjaciół.

Moim uczniom przypominam, że to oni są odpowiedzialni za realizację wszystkich celów czy spełnianie marzeń. My , jako dorośli – możemy ich jedynie wspierać, wskazywać  im drogę lub doradzać. Dodam też , że ważna jest rola bliskich, znajomych, przyjaciół, a dokładniej dobre relacje. Takie, dzięki którym widzi się sens zamierzonych działań.

SU- Czy każdy może zostać nauczycielem ?

Kinga Pawłowska- Ciekawi mnie, jakby na to pytanie odpowiedzieli nasi uczniowie 😊. Każdy może studiować pedagogikę i każdy może zdobyć uprawnienia, ale nie każdy się spełnia w tym zawodzie,  po prostu nie każdy to czuje. Nauczyciel powinien posiadać określone cechy - te wrodzone i wyuczone. Jest ich naprawdę dużo, a każdy dysponuje innymi, cennymi dla tego zawodu cechami.

SU- U Pani można  podziwiać  kreatywność i energię.  A jakie ma Pani plany zawodowe?

Kinga Pawłowska - Priorytetem jest pozytywne zakończenie stażu w tym roku.  W przyszłości, kto wie... z pewnością kolejne kursy, szkolenia czy studia,
które poszerzą moje kompetencje i otworzą nowe możliwości.

SU- Proszę dokończyć: Idealny uczeń ….

Kinga Pawłowska- to taki, który nie boi się zadać pytania ani nie krępuje się na nie odpowiadać. To też taki, który, będąc już absolwentem – nie będzie udawał, że nas nie zna i nie pamięta,
a wypowie z uśmiechem „Dzień dobry” i pozytywnie wspomni chwile spędzone w klasie  😊.

SU-Idealna lekcja..

Kinga Pawłowska- to taka, na której  wszyscy jesteśmy sobą. Czujemy się bezpiecznie
i komfortowo. To też taka lekcja, na której okazujemy sobie szacunek
i troskę. Idealna lekcja opiera się na uśmiechu i zrozumieniu.
Każdy uczestnik znajdzie na niej dla siebie miejsce i wspólnie będzie tworzył piękną historię opartą
na swojej ciekawości poznawczej i doświadczeniach.

SU- Czy może nam Pani uchylić rąbka tajemnicy , jakie są Pani prywatne pasje i  co Pani robi
w wolnym czasie ?

Kinga Pawłowska – Wolny czas poświęcam na spacery i zabawy z Loganem. Moi uczniowie mieli okazję go poznać podczas nauki zdalnej. Zauważyli, że drzemie w nim niezły „diabeł”.

Po tych wszystkich aktywnościach potrzebuję nieco wyciszenia i chwili relaksu. Takiej możliwości pobycia samej ze sobą. W związku z tym w listopadzie zapisałam się na kurs, na którym trenuję swój umysł i ciało. Kurs pod nazwą „Krople uważności – Mindfulness” daje mi możliwość odreagowania, wyciszenia, zminimalizowania napięcia i odprężenia.
Nie ukrywam, że jestem też wielką fanką literatury, seriali i filmów o tematyce fantastycznej, więc znajduję czas na czytanie, a nawet i na „Netfliksowe” hity . Kiedy mam tylko okazję, wyrażam siebie w tańcu. To jedna z tych pasji, która napędza mnie do działania i pobudza moją kreatywność.

 

Dziękujemy za rozmowę i życzymy zrealizowania wszystkich planów. :)